O historii

Pabianice przez 700 lat utrzymywały związki z królewskim Krakowem, będąc własnością Kapituły Krakowskiej. Stanowiły centrum zarządzania rozległymi dobrami ziemskimi zwanymi „państwem pabiańskim”. Mieszkańcy zajmowali się rzemiosłem i rolnictwem. W okresie rozbiorów Polski miasto przez krótki czas należało do Królestwa Prus, a przez 100 lat wchodziło w skład Cesarstwa Rosyjskiego. Przemysłowe oblicze Pabianic ukształtowało się w XIX wieku. Za sprawą „królów bawełny” - Kruschego, Endera I Kindlera powstały firmy tekstylne, które przez dziesięciolecia miały decydujący wpływ na rozwój regionu. W latach 1918-1939 miasto cieszyło się wolnością polityczną, społeczną i gospodarczą w niepodległej już Polsce. Po II wojnie światowej  Pabianice posiadały znaczącą liczbę różnorodnych gałęzi przemysłowych i rozbudowane szkolnictwo zawodowe. Po 1989 r. miastu udało się dość pomyślnie przejść z gospodarki socjalistycznej do gospodarki wolnorynkowej. Powstało sporo małych i średnich przedsiębiorstw. Pojawił się kapitał zagraniczny. Wystąpiła również ożywiona działalność organizacji pozarządowych. Uwolniona energia społeczna znalazła się u podstaw wielu inicjatyw kulturalnych, sportowych, edukacyjnych i charytatywnych.